مرا تنگ آمده این روزگار بد....به مولایم که میخندد سگ مرتد

بیا ای شمع امشب را نخوابیم

 بر این خاموش کفرستان بتابیم

بیا تا ماه را پیدا نکردیم

بگردیم وبگردیم وبگردیم

از آنجا که ما کارمان خیلی درست است توانستیم دستگاهی اختراع کنیم و چهارسال بعد را با پیش فرض اینکه هر یک از نامزدهای ریاست جمهور رئیس جمهور می شدند پیش بینی کنیم! البته این دستگاه را بیشتر به این خاطر اختراع کردیم که سرشوخی را با دکتر روحانی باز کنیم. هر چند دکتر احمدی نژاد می رود، اما بالاخره یک طوری ما طنزنویس ها هم باید نان بخوریم دیگر!

* اگر غرضی رئیس جمهور می شد:

 به قول شاعر: “تصور کن، اگه حتی، تصور کردنش سخته!”؛ با رئیس جمهور شدن ایشان طنزنویسان به جلسات هیات دولت دعوت می شدند و کلا همه دور هم می گفتن و می خندیدن؛ نشاط جامعه اینقدر بالا می رفت که دیگر هیچ بیمار روانی در کشور وجود نمی داشت و همه روانشناسان به این دلیل از کار بیکار می شدند!

بعد از چند ماه و با کاهش تورم به زیر صفر، کشور دچار رکود اقتصادی می شد و مسئولان به این فکر می افتادند که حالا باید چیکار کنند؟!

در طی 4 سالی که ایشان رئیس جمهور می بودند تیمی تشکیل می شد پاسخ سوالات فلسفی ایشان را بدهد؛ و بالاخره معلوم شود که آیا فرهنگ در طول حرکت می کند یا در عرض؟! و یا اینکه بالاخره فرهنگ موجودی زنده است یا خیر؟!

در طی این دوران “دولت ضدتورم” ایشان با هرگونه “تورم” مبارزه می کرد و بعد از رفع تورم اقتصاد، به شکم های متورم همشهریان هم پرداخته می شد و دیگر کسی در کشور اضافه وزن نمی داشت!

* اگر جلیلی رئیس جمهور می شد:

 از یکدم همه ظرفیت ها آزاد می شدند! همه آدم ها هم با ظرفیت می شدند و دیگر کسی از انتقاد کس دیگری دلخور نمی شد! حتی ظرفیت باک خودروها را هم افزایش می دادند تا با یک باک بنزین بتوانی از اینجا تا محل اجلاس 5+1 بروی ، با کاترین مذاکره کنی و برگردی!

* اگر عارف رئیس جمهور می شد:

 بالاخره به دکتر می رفت و به دکتر می گفت که: “4سال دل درد گرفتم!”؛ همه معادن را به جاذبه گردشگری تبدیل می کرد و البته مرام لوطی گری و تریپ معرفت را هم در کشور ترویج می داد.

* اگر محسن رضایی رئیس جمهور می شد:

 همون موقع اعلام نتایج کنار می کشید و نفر دوم می شد رئیس جمهور ؛ آقا محسن در بیانیه استعفایش می نوشت: “لذتی که در نامزد شدن هست در انتخاب شدن نیست! من هدفم در این سال ها نامزد شدن بود نه رای آوردن! وقت ندارم رئیس جمهور بشم! می خوام برم مطالعه و تحقیق کنم و برنامه هام رو ارتقا بدم تا 4 سال بعد با برنامه هایی جدید دوباره کاندیدا بشم!”

* اگر قالیباف رئیس جمهور می شد:

 تیم مذاکره 5+1 با احترامی ویژه به ایران دعوت می شدند و بعد گازانبری مذاکرات را پیش می بردیم!

* اگر ولایتی رئیس جمهور می شد:

 یک واحد درسی با عنوان “چگونه مذاکره کنیم!” به واحدهای درسی دانشجویان اضافه می شد!!

* اگر حداد عادل رئیس جمهور می شد:

 بعد از چهارسال تازه باورش می شد که این اتفاق افتاده که خیلی دیر بود و زمان ریاستش بر قوه مجریه به اتمام می رسید!

* حالا که دکتر روحانی رئیس جمهور شد:

 ابتدا سعی می کند با کلیدش، قفل های زده شده بر رشد اقتصاد و اشتغال را باز کند! اما بعد از مدتی متوجه می شود این قفل ها محکمتر از این حرف ها هستند و از دکتر احمدی نژاد می خواهد کلیدها را پس بدهد! اما به دلیل اینکه کلیدها پیدا نمی شوند بالاخره می روند و از یکی از نامزدها گازانبر(!) می گیرند و همه قفل ها را می برند!

ای روزگار تو چه بازی ها با ما نکردی ولی من  هیچ نمیرنجم من صبر میکنم چراکه

میدانم خدا صبر کننده ها را دوست دارد . ان الله مع الصابرین 

وچغدر شیطان ناراحت میشود وقتی با این همه مشکل میگویم شکرا لله 

میدانم آری میدانم که خدا مرا میبیند پس گناه نمیکنم چون شنیده ام که:الم یعلم بان الله یری

روزگار یادت باشد روزی میروم واز خود آنچه به جای میگذارم باتوست من سر بلند میروم

چون میدانم انّ الذین آمنو وعملو الصالحات ان لهم الجنه

ای یاد ها بدانید ما همت میکنیم که آقا بیاید .

پس خدایا الهقنی بالصالحین واجعلنی من المطهرین

روزی آمده است که باید بترسیم نکند ناموسمان را به راه کج بکشند

 امروز همان روزی است که باید فرار را بر قرار ترجیح داد یا باید بر دشمن تاخت

امروز را همان اول میگفتم که امروز روز سختی است

روز مبارزه است روز گفت وشنود است روز ادامه راه شهداست امروز روز ماست.

شرمنده ایم آقا که این هفته هم نیامدیم وتو هنوز منتظر ما هست

روزی خوا هد آمد که سر ها مان را بلند کرده وبگوییم ما دیگر یتیم نیستیم

یک روز جار میزنم امروز دیگر کسی نمیتواند به امت ما چپ نگاه کند چون ما دیگر پدر داریم

ای مهربان از دلم برایت بخوانم که از روسیاهی نمیدانم

چه کنم اینقدر دلگیرم که سر به زیر می اندازم و گریه میکنم.

آخر این زمان زمان تلخی است چون میبینم عده ای در

خیابان ها دنبال دیگران هستند وچشم های کثیفشان انگار از شما هیچ شرمی ندارد.

خسته ام دیگر بیا ارباب من.