بسم الله

بعداز گذشت سه دهه از انقلاب؛

وقتی نگاه به ماقبل می کنم و

فراز و نشیب ها را بر زیر ذربین میبرم،

دلم برای اشخاصی تنگ میشود...

دلم برای رفسنجانی که همه ی وجودش انقلاب و

 ولایت فقیه بود و همه ی همتش پیشبرد اهداف امام راحل!!!

تنگ می شود.

دلم برای محسن رضایی که سردار جبهه و جنگ بود و

امر رهبری را میبوسید و بر چشمان خود طوطیا می کرد!!!

تنگ می شود.

دلم برای کروبی که با تمام قدرت،

 زحمت می کشید و عرق می ریخت و

 اجازه نامه ها می گرفت تا انقلاب پا برجا بماند!!!

تنگ می شود.

دلم برای صانعی که در عشق به ولایت و

رهبری می سوخت و فریاد می زد!!!

تنگ می شود.

دلم برای موسوی که اگر سرش می رفت

هرگز امر رهبر را و ولایت را پایمال نمی کرد!!!

تنگ می شود.

افسوس...

کجایید رفسنجانی،رضایی،کروبی،صانعی،موسوی؟

دلم در فراق شما کباب است...

اما...

دلم برای خامنه ای تنگ نمی شود،

چون خامنه ای همان خامنه ای است و

 ذره ای قدرت و دنیا در او تاثیر نگذاشته و

اما تنها مانده...