زندگی‌ نامه دکتر کامران باقری لنکرانی

کامران باقری لنکرانی در سال 1344 در تهران و در خانواده‌ای کارگری متولد شد. پدرش کارگری شرافتمند و مادرش بانویی سیده و متدین بود. در سال 1349 به خاطر شغل پدرش به شیراز رفت که کارگاهی برای ساخت پروفیل آلمینیوم داشت و با مرحوم آیت‌ الله شیخ حسین لنکرانی نسبت فامیلی داشت و در فعالیت‌ های سیاسی با ایشان همراه بود. او در همین سال و در 5 سالگی به کلاس اول ابتدایی رفت.

بقیه زندگینامه در ادامه مطلب

واگذاری انحصار صنعت آلمینیوم به بهاییان در سال 1353 موجب ورشکستگی کارگاه شد و پدرش به تنهایی برای کار به اروپا و آمریکا سفر کرد و پس از یک سال به خانواده‌اش خبر داد که به آمریکا بروند. اما اقامت خانواده در آمریکا بیش از یک سال طول نکشید و در تیرماه 1356 به خاطر نگرانی‌ های مادر خانواده از فضای تربیتی فرزندان و با موافقت پدر آنها به ایران بازگشتند و این جدایی موجب شد تا کامران باقری لنکرانی به مدت 11 سال از دیدار پدر محروم بماند. او برادر بزرگتر یک خواهر و یک برادر است. خواهرش کارشناس مخابرات راه دور و برادرش پزشک عمومی است. لنکرانی در سال 1371 ازدواج کرد و اکنون دارای سه فرزند پسر است.

ورود به فضای انقلاب

در سال 1357 کامران باقری لنکرانی که نوجوانی 13 ساله بود در دبیرستان دانشگاه شیراز به فعالیت می‌ پرداخت و هیچ راهپیمایی و تظاهراتی در شیراز نبود که او از حاضرانش نباشد و به جلسات درس اخلاق عارف بالله شهید محراب آیت‌ الله عبدالحسین دستغیب نیز می‌ رفت و با روحانیون انقلابی شیراز مانند مرحوم آیت‌ الله ربانی شیرازی و آیت‌ الله حائری شیرازی، و با برخی علمای انقلابی قم مانند آیت‌ الله شرعی و آیت‌ الله حسین راستی کاشانی مرتبط شد.

پس از انقلاب فرهنگی و در سال 1361 در اولین کنکور پس از انقلاب شرکت کرد و با رتبه 2 رقمی در رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز پذیرفته شد. او در دانشگاه علاوه بر تحصیل نقش مهمی در مبارزه با فضای تک قطبی و تحمیلی دفتر تحکیم وحدت داشت و حتی این مسئله موجب درگیری فیزیکی در فضای دانشگاه شیراز شد؛ باقری‌ لنکرانی با همفکرانش جامعه اسلامی دانشجویان سراسر کشور را تاسیس کرد.

او همچنین از فعالان اصلی دفتر نهاد نمایندگی قائم مقام رهبری در دانشگاه شیراز که زیر نظر آیت‌ الله ایمانی اداره می‌ شد، بود. ارتباط دکتر لنکرانی با آیت‌ الله ایمانی که اکنون امام جمعه شیراز و نماینده ولی فقیه در استان فارس است، هنوز ادامه دارد.

در این میان کامران باقری لنکرانی در دوران دفاع مقدس به عنوان نیروی رزمی و بهیار بسیجی به جبهه‌ های جنگ شتافت. در سال 1365 در عملیات کربلای 5 در تیپ المهدی (عج) حضور داشت و پس از آن چندین بار به مناطق عملیاتی غرب کشور اعزام شد. او همچنین در عملیات باز پس گیری مهران در غرب کشور حضور داشت و چندین مرتبه دیگر نیز به مناطق عملیاتی غرب اعزام شد. در نهایت در آخرین روزهای جنگ با حمله منافقین از منطقه اسلام آباد غرب، لنکرانی به لشکر 6 شهدا پیوست و در عملیات مرصاد حاضر بود. از دوستان شهید او می‌ توان به شهید محمدحسن روزی طلب، شهید مسعود طاهری، شهید فهندژ و شهید قراچه اشاره کرد.

در سال 1368 او دوره هفت سال پزشکی عمومی را تمام کرد و در آزمون تخصصی با رتبه 1 پذیرفته شد. از سال 1368 تا کنون دکتر لنکرانی هیچ‌ گاه مطب اختصاصی دایر نکرده و در تمام این دوران در بیمارستان‌ های دولتی به طبابت  می‌ پردازد. در سال 1371 با پایان دوره تخصص، او در فوق تخصص نیز پذیرفته می‌ شود و همزمان به عنوان استادیار به دانشگاه شیراز می‌ رود. دکتر لنکرانی در سال 1373 با 29 سال سن رئیس بیمارستان نمازی شیراز به عنوان بزرگترین بیمارستان جنوب کشور شد و پس از یک سال به معاونت اداری مالی دانشگاه شیراز برگزیده شد. او در سال 1375 به دلیل اختلاف سیاسی با رئیس وقت دانشگاه علوم پزشکی شیراز استعفا داد و همزمان با اتمام دوره فوق تخصصی‌ اش، رئیس گروه داخلی دانشکده پزشکی شد. او در سال 1378 به رتبه دانشیاری ارتقا یافت و در سال 1384 پیش از آغاز دوران وزارتش با تصویب هیات ممیّزه، استاد تمام و پرفسور شد. تعداد مقالاتی که از دکتر لنکرانی نمایه‌ برداری بین المللی شده است به 150 مقاله می‌ رسد. مقالات او از پُر ارجاع‌ ترین مقالات علمی است و یکی از مقالات وی بیش از 120 بار در مقالات علمی دیگر دانشمندان جهان ارجاع داده شده است.

همراه با این فعالیت‌ های علمی دکتر لنکرانی از فعالان سیاسی در شیراز بود که از سال 1370 تا 1380 در تمام دوره‌ های انتخابات با حکم شورای نگهبان، در هیات نظارت بر انتخابات با عنوان نایب رئیس حضور داشت. در انتخابات مجلس هفتم نیز با حکم آیت‌ الله جنتی، بازرس ویژه شورای نگهبان شد.

در سال‌ های دوران دوم خرداد، دکتر لنکرانی به همراه جمعی از اصولگرایان و متدیّنین هدایت سیاسی جریان مذهبی را در شیراز بر عهده داشت. در فتنه‌ های مختلف این دوران مانند ماجرای اهانت اکبر گنجی به ولایت فقیه در دانشگاه شیراز، کنفرانس برلین، حوادث کوی دانشگاه وی از پیشتازان بصیرت افزایی بود.

آشنایی با آیت‌ الله علامه مصباح یزدی

آشنایی دکتر لنکرانی با آیت‌ الله مصباح یزدی از جزوه‌ های کوچک موسسه در راه حق پیش از پیروزی انقلاب اسلامی شروع شد، اما در سال 1369 به واسطه آیت‌الله حائری شیرازی، ایشان برای نشست جامعه اسلامی دانشجویان دعوت شد و بعد از آن هر زمانی که آیت‌ الله مصباح یزدی به شیراز می‌ آمدند، دکتر لنکرانی به ملاقاتشان می‌ رفت. در دوران سخت دوم خرداد این ارتباطات نزدیکتر شد و با وزارت لنکرانی به صورت گسترده‌ای طرح ولایت در این وزارتخانه برای اساتید، دانشجویان و کارمندان برگزار شد.

فعالیت‌ های سیاسی 1384-1391

زمانی که کابینه نهم به مجلس معرفی می شد، دکتر کامران باقری لنکرانی جوانترین و ناشناخته ترین عضو کابینه بود. موافقانش در مجلس از نخبگی، تیزهوشی و شادابی او سخن می گفتند و مخالفانش از عدم سابقه کار اجرایی وی می گفتند. لنکرانی را از شیراز برای ماموریتی مهم به تهران فرا خوانده بود، ماموریتی که رمزش «ما می توانیم» بود.

 رئیس دولت نیز گاه و بیگاه و در هر جایی موفقیت او را به رخ مخالفانش می‌ کشید. بیمارستان‌ های نیمه‌ کاره در مناطق محروم که ستون‌ های قدیمی و ویرانش به تخت جمشید معروف شده بود، یکی پس از دیگری به بهره‌ برداری می‌ رسید. بیش از 200 داروی جدید به همت دانشمندان کشور رونمایی شد و پروانه ساخت گرفت. تحریم دارویی کشور که در سال 1387 شروع شده بود، تاثیری بر قیمت دارو نداشت. بیش از 200 بار وزیر بهداشت، تهران را به مقصد شهرستان ها ترک کرد تا سیاست تمرکز زدایی معنایی تازه بیابد. او بیشترین حضور در مجامع بین‌ المللی را در بین وزرای بهداشت داشت. سال 1385 اجلاس منطقه مدیترانه شرقی سازمان بهداشت جهانی در اصفهان و سال 1387 اجلاس وزرای بهداشت کشورهای اسلامی در تهران برگزار شد. اقدامات دکتر لنکرانی در وزارت بهداشت سرانجام به «مدیریت موفق و بی حاشیه» مزین شد.

در دولت نهم او و چند نفر دیگر از وزرا سهمیه احزاب و شخصیت ها نبودند و از سوی دیگر ماهیت حلقه منحرف مستقر در سازمان گردشگری و میراث فرهنگی برای شان مشخص شده بود. در جریان انتخابات سال 88 او شهر به شهر برای پیروزی محمود احمدی نژاد سفر کرد و در فتنه 88 از اولین کسانی بود که موضع رهبری را تکرار کرد.

با ماجرای انتصاب و برکناری یک فرد خاص به معاون اولی رئیس جمهور در تیرماه 1388، دکتر لنکرانی که تقریبا ادامه وزارتش قطعی بود با علم به اخلاقیات رییس دولت به اعتراض پرداخت و به همراه تعداد دیگری از وزرا نامه‌ ای محرمانه در بیعت مجدد با ولایت فقیه نوشت، نامه‌ای که موجب شد تا احمدی‌ نژاد او را نیز در فهرست تصفیه دولت دهم قرار دهد. در روز تودیع او رییس دولت استدلالی برای برکناری‌ اش نداشت جز بیماری‌ های مخصوص زنان که باید وزیری از بانوان انتخاب شود!

پس از پایان دوران وزارت، لنکرانی پیشنهاد سفارت و استانداری را نپذیرفت و به شیراز بازگشت تا بر کرسی استادی، پژوهش و طبابت تکیه زند. او همچنین کانون بصیرت را به همراه دیگر خوشنامان شیراز تاسیس کرد که این کانون نیز نقش به سزایی در افشای فتنه داشت.

همزمان با تاسیس جبهه پایداری انقلاب اسلامی، دکتر لنکرانی نیز به عنوان عضو هیات موسس و سپس سخنگوی جبهه پایداری نقش مهمی در بسط گفتمان انقلاب اسلامی داشت. در اول اردیبهشت ماه سال 1392 و طی همایشی که از سوی جبهه پایداری و با حضور آیت‌ الله مصباح یزدی برگزار شد، وی به عنوان کاندیدای این جبهه در انتخابات اعلام حضور کرد.